Nie miałam jakiegoś genialnego planu na majówkę, bo ostatnio narzekałam nieco na brak wolnego czasu na tzw. leniuchowanie. Postanowiłam się nie spinać, że coś „muszę” i więcej się obijać, niż czas ten zaplanować. Weekend przemknął mi przeplatany rodzinnymi imprezami i grillami (ok 300 km przy okazji nawinięte z punktu A do B), a we wtorek powstał spontaniczny plan wzięcia udziału w weselnej paradzie.
Napisała do mnie Marta, że w naszym mieście zbiera się ekipa, by zrobić motocyklowe „łutututu” pod kościołem, gdzie ślub bierze motocyklista. Imiona pary młodej poznałam wprawdzie z etykiety ślubnej flaszki (którą każdy otrzymał), ale fajnie, że się załapałam po raz pierwszy na takie wydarzenie. Chwilę przed wyjazdem Marta wymyśliła, że może byśmy się jakoś na tą weselną okazję ustroiły? Poszperałyśmy w szafach i znalazły się kolorowe spódniczki, hawajskie naszyjniki oraz tasiemki.
Spotkaliśmy się na stacji benzynowej, gdzie zjechało się 16 motocykli z okolicy. Było też kilka dziewczyn, ale tylko ja i Marta na własnych motocyklach. Najwięcej było ścigaczy, więc nieco zaczęłam się martwić, jakie będzie tempo tej parady, ale organizator zapewnił, że ogarnie towarzystwo. Faktycznie tempo było spoko, hałasu mnóstwo i ogólnie robiliśmy wrażenie.
Tuż pod miejscowością nagle wszyscy zaczęli hamować, bo o mały włos nie wpadliśmy na policyjny patrol – grzecznie dojechaliśmy więc pod kościół. Musieliśmy chwilę poczekać na zakończenie mszy, potem to już było „łutututu” i palenie gumy 🙂 .Weselna sala była obok, tam odprowadziliśmy młodą parę i każdy otrzymał swój % z wesela.
Szkoda było tak pięknego dnia, by jechać do domu, więc z Martą postanowiłyśmy kontynuować szukanie zamku dla „motocyklowych księżniczek”. Zostałyśmy w kolorowych ozdobach, bo w końcu był 1 maj i trzeba wnieść w życie nieco radości. Wszyscy się uśmiechali na nasz widok (nawet policjanci), dzieciaki się cieszyły i ludzie machali. W sumie to stwierdziłyśmy, że musimy robić takie przebieranki częściej, bo ocieplamy tym samym motocyklowy wizerunek.
Tylko te zamki nieco słabe były, tzn pierwszy był fajowy, ale otwarty tylko w czasie wynajęcia na imprezy. A drugi, jak to Marta stwierdziła: „jakiś jaki ubogi” 🙂 . W tym przypadku muszę przyznać, że nie liczył się cel, ale droga – bo te były świetne. Czasem wąskie i odludne, czasem gładkie i kręte, a i pogoda nam dopisywała.
p.s. Nakleiłam już nowe paski na felgi Barracudy, które dostałam w prezencie od moto-style.pl. Świetnie się trzymają i dobrze wyglądają: