Kategoria: Zamki i pałace

Opublikowane w

6. zlot Kawasaki Versys United – Klub Polska w Borach Tucholskich

Co to był za weekend! Na Kaszubach mnie jeszcze nie było i pozostaje pod ich wrażeniem. Świetne drogi (ich najgorsza nawierzchnia dróg, to na Dolnym Śląsku czasami najlepsza haha), piękne widoki, mnóstwo jezior i lasów! Warto tam wrócić i z pewnością to zrobię…

Na zlot dojechaliśmy dopiero przed północą w piątek, szybko (o ile można tak powiedzieć o 5 godzinach jazdy) i wygodnie, bo z motocyklami na lawecie. Ekipa motocyklowa jeszcze była na chodzie i chętna do dalszej zabawy, więc zaraz po zameldowaniu się w domku, wylądowaliśmy na plenerowej dyskotece z… pielęgniarkami. U nas prawie same chłopaki, u nich prawie same babki – więc akurat się wpasowaliśmy. Muzyka grała chyba do godz. 4 nad ranem, ale ja po 2-giej już poległam.

Spaliśmy przy Jeziorze Charzykowskim w miejscowości Funka. Mieliśmy 4-osobowe, drewniane domki z łazienkami i kuchniami oraz możliwość rozpalania wieczornych ognisk integracyjnych. Większość soboty i tak nas nie było, bo grupowo wybraliśmy się na wycieczkę krajoznawczą.

W tak dużej grupie jechać trzeba spokojnie i z głową, ale koledzy świetnie sobie poradzili z zabezpieczaniem naszych wyjazdów i zjazdów ze skrzyżowań, nikt się też nie zgubił. Trasa miała ponad 200 km – odwiedziliśmy wiatrak w Ręboszewie i „zamek” w Łapalicach.

Pod wiatrak w Ręboszewie nie odważyłam się wjechać, bo droga tam była stroma po betonowych płytach z dziurami, wdrapałam się więc na górę, a było warto, bo widoki przepiękne! A i sam wiatrak robi wrażenie, a nawet mozna sobie w nim przenocować.

Drugie miejsce – „zamek” w Łapalicach było dość specyficzne, bo ani to zamek, ani obiekt do zwiedzania – ale tak funkcjonuje w praktyce i robi wrażenie. To duża budowla w stanie surowym, która miała być spełnieniem marzeń, a „zamarła” w połowie ich realizacji. Kilka razy musiałam powalczyć ze swoim lękiem wysokości i przestrzeni (bo ani tam okien, ani barierek nie ma), ale dałam radę. Krążą plotki, że inwestycja ruszy ponownie, bo miejscowe władze zalegalizowały obiekt, zobaczymy…

Super było znowu zobaczyć versysową ekipę (bo są tacy, co na każdym zlocie byli), jak i poznać nowych uczestników zlotu (ok. 60 osób wszystkich). Organizacja spotkania, przez naszego kolegę Roberta, jak zwykle była udana! A uczestnicy zlotu niezmiennie fantastyczny zrobili klimat – godziny rozmów, dużo pozytywnej energii i śmiechu. Weekend z nimi jest niezapomniany i dodaje powera! 😍 Już nie mogę doczekać się jesieni i kolejnej takiej integracji, która odbędzie się w Białym Kościele.

Opublikowane w

Grupowa polatanka – Dwór Obronny w Piotrowicach Świdnickich

Nie za często biorę udział w wyjazdach motocyklowych większych grup, ale pewnej niedzieli się skusiłam. Grupy: Motolotki i Motomania zorganizowały wypad na zwiedzanie Dworu Obronnego w Piotrowicach Świdnickich oraz wspólne ognisko pod ruinami zamku Cisy. Zabrałam więc swoją ekipę i dołączyliśmy. Okazało się, że pierwsi dojechaliśmy na miejsce, powoli dołączały kolejne motocykle, a ostatecznie zebrało się ok. 40 motocyklistów i motocyklistek.

Dwór Obronny w Piotrowicach Świdnickich z 1599 roku jest w rękach prywatnej Fundacji Ochrony Dziedzictwa Przemysłowego Śląska, która go odrestaurowuje. Budynek główny pięknie się prezentuje w swym kształcie, ale w środku nadal same gołe ściany, a pod dachem, jako ciekawostkę i zabezpieczenie obiektu, zawieszono samolot do oprysków.

Całość ma duży potencjał, właściciele inwestują w kolejne remonty, ale wymaga to jeszcze wielu środków finansowych. W osobnym budynku fundacja stworzyła małe muzeum techniki rolniczej, gdzie zebrała wiele ciekawych eksponatów z życia wsi przed laty. Ta sala oraz mała restauracja jest także wynajmowana na mniejsze lub większe imprezy okolicznościowe.

Po grupowym zwiedzaniu pojechaliśmy rozpalić ognisko, na rozległej leśnej polanie, tuż przy ruinach średniowiecznego, obronnego Zamku Cisy. Zamek spełniał swoje funkcje do wojny trzydziestoletniej, podczas której został spalony, następnie rozgrabiony z pozostałych materiałów budowlanych przez chłopów. I tak istnieje już tylko w formie leśnej ruiny, którą częściowo odbudowano i zabezpieczono, by była ogólnie dostępna.

Grupa Motolotki świetnie prowadziła grupowy przejazd, każdy czuł się bezpiecznie, a prędkość była do wszystkich dostosowana. Panowała przyjacielska, wesoła atmosfera. To była udana wycieczka w fajnym towarzystwie. Czasami warto przełamać schematy, wyskoczyć na taką „zbiorówkę” i poznać nowych ludzi.

W kolejny weekend wyskoczyłam sobie do Wrocławia na lody i taras widokowy w Sky Tower na 49. piętrze. Nigdy tam nie byłam i o dziwo nie odpalił mi się lęk wysokości, chyba czułam się przez te grube szyby całkiem bezpiecznie. Widok rozpościera się całkiem fajny, choć ja nie jestem fanką miejskiej architektury (raczej lubię widoki naturalne jak z Góry Jested). Po 15 minutach już mi się nudziło, zadzwoniłam po przyjaciół i wyskoczyliśmy razem na prawdziwe lody włoskie.

Opublikowane w

Start sezonu 2024 i Pałac w Goszczu

Mój sezon wystartował 16 lutego, kiedy wyskoczyłam z Emilem na krótką przejażdżkę. Wybraliśmy sobie miejsce na obiad w taki sposób, żeby zatoczyć przyjemne kółeczko i zmieścić się w okienku znośnej temperatury. Kolejnym razem pojechaliśmy już do Kotliny Kłodzkiej weekendowo, odwiedzić rodzinę i znajomych.

A w ubiegły weekend, wraz z Bartkiem, odwiedziliśmy Pałac Goszcz. Gdy byłam tam poprzednim razem, to cały teren był ogrodzony i niewiele dało się zobaczyć. Teraz ruiny pałacu przeszły rewitalizację i można po nich sobie pochodzić, a dawną świetność sobie wyobrazić. Może i zniszczenia są znaczne, jednak warte uznania jest to, że znalazły się osoby i środki finansowe, by ocalić od zniszczenia to, co z pałacu zostało. Obecnie cały kompleks stał się miejscem ogólnodostępnym i służy też jako miejsce wydarzeń kulturalnych.

Barokowo – rokokowy pałac wzorowany jest na najsłynniejszych francuskich rezydencjach w Wersalu i Vaux-le-Vicomte. Został wzniesiony w 1749 r., po pożarze pierwszej rezydencji rodu Reichenbach-Goschütz. Później był przebudowany, a ostatnia modernizacja zakończyła się w 1888 roku. Całość zespołu dworsko – pałacowego zgrupowano wokół prostokątnego dziedzińca, którego oś główną stanowił budynek pałacu. Prowadziły do niego trzy bramy wjazdowe. Korpus pałacu spłonął w 1947 roku, jednak do dziś zachowały się jego fasady o bogatej ornamentyce i dekoracyjne kamienne elementy architektoniczne. W skład zespołu architektonicznego wchodzi również założony przy rezydencji w XIX w. park romantyczno-krajobrazowy o powierzchni 21 hektarów.

Klip z Pałacu Goszcz na moim Facebook’u

Od 2013 roku trwały prace remontowe, które umożliwiły oddanie do użytku fragmentu skrzydła północno-zachodniego (dawny maneż i stajnia). W odrestaurowanych tam salach: teatralnej i wystawienniczej odbywają się koncerty, przedstawienia, warsztaty i wystawy. A na dziedzińcu odbywają się wydarzenia kulturalne, w tym: festyny i pokazy kina plenerowego oraz iluminacje. W latach 2021-2013 trwał projekt: „Restauracja i rewitalizacja zabytkowego pałacu w Goszczu”, mający na celu zabezpieczenie konstrukcyjne murów korpusu głównego obiektu w formie trwałej ruiny, konserwacja detalu oraz wykonanie robót mających na celu ograniczenie destrukcji. (żródło: palacgoszcz.twardogora.pl).

Pogoda była w miarę dobra, ale brak słońca sprawiał, że zimno podczas jazdy coraz bardziej było odczuwalne. Postanowiliśmy odwiedzić jeszcze kolegę Piotrka, choć wcale nie było po drodze, ale gorąca kawa i herbata nieco nas rozgrzały. Fajnie było spotkać się i pogadać z moto pasjonatami, bo tego przez zimę nieco mi brakowało.